Archief sportvrouw van het jaar
2018: SANNE KEIZER
Voor het eerst is een beachvolleybalster sportvrouw van Haarlem geworden. Sanne Keizer – lid van Bavo Beach Haarlem – dankt haar uitverkiezing aan de Europese titel die ze in 2018 in Scheveningen behaalde. Dat deed ze met Madelein Meppelink. In de finale waren zij met 2-0 te sterk voor het Zwitserse duo Hüberli en Betschart.
De geboren Doetinchemse (1985) begon in 2002 met beachvolleybal. In 2012 werd ze met Marleen van Iersel Europees kampioene. In datzelfde jaar reikte ze tot de negende plek tijdens de Olympische Spelen in Londen. Een jaar later nam Sanne Keizer afscheid van het beachvolleybal. Ze was het vele reizen en trainen zat. Het was tijd voor andere zaken. Ze werd moeder van de tweeling Kees en Puck en ging aan de slag als recherchekundige bij de Haagse politie.
Maar in 2017 begon het weer te kriebelen. Sanne ging werken aan haar comeback, samen met haar nieuwe speelpartner Madelein Meppelink. ‘Ik was er nog niet klaar mee’, aldus de topsportende moeder, die de zorg voor haar kinderen met een gerust hart overlaat aan echtgenoot Michiel van der Kuip – zelf ooit Europees kampioen beachvolleybal – en oppas.
Het doel is Tokio 2020. ‘Daar gaan we voor een medaille.’ Dat ze een half jaar na haar rentree in de trainingszaal al meteen in de prijzen is gevallen op het EK, zorgde ook bij Sanne Mulder voor verbazing. ‘We werken aan een traject op langere termijn. Met een plek bij de beste acht in Scheveningen waren we ook al tevreden geweest. Dat we Europees kampioen zijn geworden, geeft veel vertrouwen.’
2017: Dinet Oosting
Haarlems Dagblad noemde haar behalve softbalster ook softbal-ster. Terecht. Dinet Oosting (1991) werd in 2017 voor de tweede achtereenvolgende keer tijdens het honk- en softbalgala in Hoofddorp uitgeroepen tot meest waardevolle speelster van de Golden League. Het lukte in de geschiedenis van het Nederlandse softbal slechts vijf speelsters voor haar om die titel te prolongeren. De catcher en derde honkvrouw – geboren in Veendam, woonachtig in Enschede – was in 2017 niet alleen het meest waardevol in de hoogste klasse. Ze was ook de beste slagvrouw (45) en schreef de meeste gestolen honken op haar naam (21).
Tijdens het sportgala in de Gravenzaal in het Haarlemse stadhuis betrad ze in december tweemaal het podium. Niet alleen vanwege haar individuele titel, maar ook omdat haar team werd uitgeroepen tot beste sportploeg van de Spaarnestad in 2017. FysioExpert Olympia Haarlem pakte de nationale sofbaltitel – voor het eerst, al was DSC’74 als één van de voorgangers van fusieclub Olympia al eens kampioen – en was de beste in de Europa Cup 2. Dinet Oosting won daarnaast met het Nederlands team ook nog de Europese titel. Bijzonder is dat ze nu twee keer is uitgroepen tot beste sportvrouw in twee verschillende steden. In 2016 in haar woonplaats Enschede en het jaar erop dus in Haarlem.
2016: Sherylin Wold
Sherilyn Wold stak de vreugde over haar uitverkiezing niet onder stoelen of banken. De 22-jarige karateka werd de opvolgster van judoka Kim Polling als Haarlems beste sportvrouw van 2016. Niet eerder deze eeuw werd een karateka Haarlems sportvrouw van het jaar. Sherilyn Wold dankte haar zege in de verkiezing aan haar derde plek op het EK karate en haar nationale titel in de categorie tot 68 kilogram. Het Europese brons behaalde ze in mei 2016 in Montpellier. In de strijd om de derde plek op haar allereerste EK won Wold van de Kroatische Ivona Tubic. Dat gebeurde, nadat de wedstrijd gelijk was geëindigd en het aankwam op een scheidsrechterlijke beslissing (in karatetermen: een hantei). Wold werd afgelopen jaar ook derde in Okinawa tijdens de Premier League.
Wat haar prestaties in 2016 bijzonder maken is het feit, dat Sherilyn Wold driejaar op non-actief heeft gestaan vanwege een spierziekte aan de rechterkant van haar lichaam. Wat ook bijzonder is: Sherilyn is de helft van een tweeling. Haar broer Donovan doet ook aan karate en is eveneens lid van Kenamju. Het jaar 2016 werd op nog een andere reden bijzonder voor Sherilyn Wold. Op 3 augustus maakte het IOC bekend dat karate vanaf 2020 in Tokio onderdeel uitmaakt van de Olympische Spelen. Dat betekent dat de kersverse sportvrouw van Haarlem zich de komende jaren gaat richten op kwalificatie voor de volgende Zomerspelen.
2015: Kim Polling
Judoka Kim Polling heeft Birgit Ente, haar clubgenote bij Kenamju, afgelost als Haarlems sportvrouw van het jaar. Dat dankte zij aan haar eerste plaats tijdens de allereerste European Games in Bakoe. Het was haar derde opeenvolgende Europese titel. De laatste jaren kwam Polling (op 8 februari 1991 geboren in Zevenhuizen) niet in aanmerking voor de Haarlemse sportverkiezing, omdat ze lid was van het Rotterdamse Budokan. Maar inmiddels is ze teruggekeerd op het oude, vertrouwde nest: Kenamju. En dus mocht ze meedoen aan de Haarlemse sportverkiezing 2015.
Polling deed voor het eerst van zich spreken in 2010, toen ze bij de junioren zowel Europees als wereldkampioen wist te worden. Daarna volgde een snelle opmars bij de senioren. Drie Europese titels, brons op het WK in 2013 en de eerste plaats op de wereldranglijst. Haar route richting olympisch goud in Rio de Janeiro raakte echter vol hobbels. Ze raakte geblesseerd, niet alleen fysiek. Ook mentaal kreeg ze het anderhalf jaar geleden moeilijk. De kampioene kreeg faalangst. Durfde de deur niet meer uit. Ze besloot weg te gaan bij haar coach Marjolen van Unen, zocht professionele hulp en steun bij familie en vrienden, en deed vanaf december 2014 niet mee aan wedstrijden.
Dat deed haar goed. In mei 2015 maakte Polling een succesvolle rentree tijdens de Grand Slam in Bakoe. Een maand later in dezelfde plaats gevolgd door het Europese goud. Het WK verliep daarna stukken minder, maar ze was al lang blij dat ze weer op topniveau meedraait. Met vertrouwen heeft ze de route richting Rio weer opgepakt.
2014: Birgit Ente
Judoka Birgit Ente (27 juli 1988 geboren in Alkmaar) is op 2 december gehuldigd als sportvrouw van Haarlem 2014. Dat gebeurde tijdens een feestelijke bijeenkomst in het stadhuis. Twee jaar eerder sleepte de judoka van Kenamju de titel ook al in de wacht. De andere genomineerde voor de ereprijs was clubgenote Do Velema.
Birgit Ente komt uit een sportieve Alkmaarse familie. Met tweelingzus Kirsten ging ze al vroeg op judo. Waar Kirsten koos voor een maatschappelijke loopbaan, bleef Birgit haar sport trouw. Met in 2006 haar eerste Nederlandse titel tot gevolg. En in 2012 haar kwalificatie voor de Zomerspelen. Het was voor het eerst in zestien jaar (toen Tamara Meijer) dat Nederland tijdens het grootste sportevenement ter wereld bij de vrouwelijke judoka’s weer vertegenwoordigd was in de lichtste gewichtsklasse. In Londen werd de judoka van Kenamju weliswaar al in de eerste ronde uitgeschakeld, maar dat ze een olympisch ticket afdwong was al een prestatie van formaat. Daarmee oogstte ze veel bewondering.
Birgit Ente dankt haar tweede titel van Haarlems sportvrouw van het jaar aan haar wereldbekerzege in Tallinn en haar vijfde nationale kampioenschap, in oktober behaald in de klasse tot 52 kilo. In de finale versloeg zij – net als in 2013 – Miranda Wolfslag. Dat Birgit de nationale titel pakte, was een klein wonder. Want ze was in 2014 een half jaar uit de roulatie door een ernstige schouderblessure, die haar zelfs dwong tot operatief ingrijpen.
2013: Chantysha Netteb
Chantysha Netteb werd op pas zestienjarige leeftijd de opvolgster van Birgit Ente. De De turnster van BATO Haarlem is begon al als kleuter met turnen. ‘Ik groeide in de loop der jaren van een speels meisje uit tot een topsporter met een doel’, zegt ze over zichzelf. Dat doel: meedoen aan de Olympische Spelen in 2016 in Rio de Janeiro. Of ze dat haalt is nu nog niet te voorspellen. Wel is overduidelijk, dat de ambitieuze Amsterdamse een groot talent is. In 2012 was ze de eerste Nederlandse ooit, die Europees juniorenkampioene werd op het onderdeel sprong. Ze behaalde als junior diverse nationale titels. In 2012 werd ze in Amsterdam en Haarlem gekozen tot talent van het jaar.
In haar eerste seniorenjaar brak Netteb in 2013 door op het hoogste niveau. Tijdens het EK werd ze zesde op sprong. Ook op het WK in Antwerpen bereikte ze de sprongfinale. Helaas voor haar eindigde dat toernooi in een tranendal. Netteb kwam zo ongelukkig ten val dat ze de voorste kruisband van haar rechterknie scheurde. Het herstel vergde vele maanden. ,,Maar ik heb er vertrouwen in dat ik op mijn oude niveau terugkeer. Mijn toekomstplannen zijn niet veranderd”, aldus Netteb, die in 2014 de trainingsarbeid – 28 uur per week – langzaam opvoert.
2012: Birgit Ente
Judoka Birgit Ente (27 juli 1988 geboren in Alkmaar) liet tijdens de verkiezing ‘Haarlems sportvrouw 2012’ kanovaarster Femke Roos en schaatsster/wielrenster Lisanne Soemanta achter zich. Ze dankt haar eerste plaats aan het feit dat ze zich wist te plaatsen voor de Olympische Spelen in de klasse tot 48 kilo.In Londen werd de judoka van Kenamju weliswaar al in de eerste ronde uitgeschakeld, maar dat ze een olympisch ticket afdwong was al een prestatie van formaat. Daarmee dwong ze bewondering af. Ente dwong haar plek in de Londen-selectie af met topprestaties in de Wereldbeker en Grand Prix.
Birgit Ente komt uit een sportieve Alkmaarse familie. Met tweelingzus Kirsten ging ze al vroeg op judo. Waar Kirsten koos voor een maatschappelijke loopbaan, bleef Birgit haar sport trouw. Met in 2006 haar eerste Nederlandse titel tot gevolg. En in 2012 dus haar kwalificatie voor de Zomerspelen. Het was voor het eerst in zestien jaar (toen Tamara Meijer) dat Nederland tijdens het grootste sportevenement ter wereld bij de vrouwelijke judoka’s weer vertegenwoordigd was in de lichtste gewichtsklasse.
2011: Akvile Stapusaityte
Akvile Stapusaityte leverde een belangrijke bijdrage aan het succesvolle seizoen van badmintonvereniging Duinwijck. De Litouwse speelster was met haar club op drie fronten succesvol in 2011. Het Nederlands landskampioenschap, winst van de nationale beker en als klap op de vuurpijl werd de Europa Cup voor clubteams gewonnen. In de strijd om de landstitel wist Stapusaityte al haar zestien partijen te winnen. Daarnaast bleek ze onverslaanbaar in de halve finale en de eindstrijd om de Europese titel. In het nationale Satellite Circuit schreef ze bovendien drie toernooien op haar naam.
Stapusaityte is geboren in Taurage, een industriestad in het westen van Litouwen. In 2008 verhuisde ze naar Nederland en in datzelfde jaar kwam ze uit op de Olympische Spelen in Peking, waar ze in haar eerste wedstrijd werd verslagen. Na een jaar lid te zijn geweest van Amersfoort, meldde ze zich in 2009 aan bij Duinwijck. Ze speelt niet alleen voor de club maar traint er ook kinderen. De in 1986 geboren Stapusaityte kreeg in de verkiezing meer stemmen dan de andere twee genomineerden, judoka Birgit Ente en kanovaarster Femke Roos.
2010: Femke van der Meij
Atlete Femke van der Meij (20 mei 1985) is gespecialiseerd in hordelopen en sprinten. In beide disciplines wist Van der Meij in 2010 op het Nederlands Kampioenschap eremetaal binnen te halen. Een zilveren medaille op de 100 meter horden, terwijl ze op het onderdeel sprint (eveneens 100 meter) zelfs een gouden plak wist binnen te halen.
De in Spaarndam geboren Van der Meij werd ook in Velsen uitgeroepen tot sportvrouw van het jaar, maar dan in de jaren 2003, 2004, 2005, 2007 en 2011.
2009: Kitty Bravik
Judoka Kitty Bravik (8 april 1987) brak in 2008 door bij de senioren dankzij diverse prijzen op grote judotoernooien. In 2009 zette ze deze lijn door en wist ze een bronzen medaille te halen op het EK Senioren, op de Grand Slam in Moskou, op de World Cup in Madrid en op de Grand Prix in China. Op het NK Senioren wist ze zelfs de eerste plaats in de wacht te slepen.
De in Haarlem woonachtige Bravik (lid van Kenamju) kon in verband met een trainingsstage in Japan niet aanwezig zijn. Telefonisch liet zij weten zeer verheugd te zijn met de titel sportvrouw van het jaar: ‘Ik weet dat de basis voor deze titel mijn overwinningen in het jaar 2009 zijn, maar toch zonder de support van familie, vrienden en kennissen zou ik deze titel niet gekregen hebben. Ik ben erg vereerd om een jaar lang deze titel te mogen dragen!‘
2008: Jolanda Keizer
De meerkampster Jolanda Keizer (5 april 1985) maakte in 2008 deel uit van de Nederlandse Olympische ploeg op de Spelen in Peking. Op de zevenkamp wist ze de negende plaats te veroveren met een totaalscore van 6370 punten (nog altijd haar persoonlijk record). Daarnaast haalde ze zilver bij de Nederlandse Kampioenschappen op de 200 meter en bij het verspringen.
Keizer leek probleemloos onderweg naar de Spelen, maar kreeg in de aanloop daar naartoe last van een keelontsteking. Toen ze bij het verspringen ook nog eens driemaal ongeldig sprong, leken haar plannen in duigen te vallen, maar Keizer hervond op tijd haar vorm. Op de eerste dag van de zevenkamp verbeterde de Haarlemse haar persoonlijke records op drie van de vier onderdelen (200 meter, 800 meter, hoogspringen en verspringen).
2007: Jolanda Keizer
Jolanda Keizer (5 april 1985) werd in 2007 winnaar van de gouden medaille bij de Nederlandse meerkampkampioenschappen. Ze wist titelverdediger Bregje Colla te verslaan met een totale puntenscore van 6092. Dat was voldoende voor kwalificatie voor het EK voor atleten onder 23 jaar in Debrecen (Hongarije) en de Wereldkampioenschappen in Osaka.
In Debrecen behaalde Keizer de zilveren medialle met eenzelfde puntentotaal (6219) als winnares Viktorija Zemaityte. Met dit aantal punten, een persoonlijk record, nomineerde ze zich voor de Olympische Spelen in 2008 (Peking). Op de Wereldkampioenschappen in Osaka lukt het haar niet haar persoonlijke doel te halen (een plek bij de eerste tien), maar met een veertiende plaats werd ze de hoogst genoteerde Nederlandse meerkampster ooit.
2006: Kim Kluyskens
De in IJmuiden geboren Kim Kluijskens (9 juni 1984) wordt in 2006 kampioen met Honk- en Softbalvereniging Sparks Haarlem. Kluijskens levert als eerste-honk-vrouw een belangrijke bijdrage aan dat landskampioenschap. Ook als (linkshandige) slagvrouw weet Kluijskens indruk te maken.
Ze presteert zelfs zo goed dat ze wordt bekroond tot Meest Waardevolle Speler én beste slagvrouw van de hoofdklasse, de hoogste softbalcompetitie Nederland. In de competitie weet ze haar beste carrièregemiddelde te halen: .477 punten, 40 runs, 17 RBI’s en 53 honkslagen.
2005: Claudia Zwiers
Judoka Claudia Zwiers weet in haar carrière vele prijzen in de wacht te slepen. In 2005 wordt de geboren Haarlemse eerste op zowel de Nederlandse kampioenschappen als de Nederlandse clubkampioenschappen. Ook in internationaal opzicht presteert Zwiers goed. Ze wint de ‘Swedish Open’ en haalt driemaal de derde plaats op wereldniveau: bij de Wereldbeker in Sofia, in de strijd om de Super World Cup in Parijs en op de Wereldkampioenschappen in Egypte. Claudia Zwiers komt uit in de categorie tot 78 kilo.
Voorafgaand aan het WK in Caïro kondigt Zwiers haar afscheid aan, maar hier komt ze later op terug. Die beslissing wordt mede ingegeven door de ontwikkeling van het talent Marhinde Verkerk. ‘Ik zie haar als mijn opkomende opvolgster, maar zover is ze nog niet. Zolang ze me internationaal niet passeert, vind ik het zonde mijn plek op te geven’, laat de dan 31-jarige Zwiers weten.
2004: Joan van de Akker
Sprintster Joan van de Akker (16-04-1981) wist zich te kwalificeren voor de 4 x 100 meter estafette op de Olympische Spelen van 2004 in Athene. Samen met ploeggenotes Jacqueline Poelman, Pascal van Assendelft en Annemarie Kramer komt ze helaas niet verder dan de voorrondes, al loopt het viertal wel haar snelste tijd van het seizoen (43,96 seconden).
De in Delft geboren Van de Akker is lid van de Haarlemse atletiekvereniging KAV Holland (dat haar thuisbasis heeft op het Pim Mulier sportpark). Ze zet in 2004 twee persoonlijke records neer die ze daarna niet meer zal verbeteren. Op de 60 meter zet ze een tijd van 7,44 seconden neer, de 100 meter gaat in 11,35. Met die laatste tijd weet ze de Nederlands Kampioenschappen sprint in Utrecht op haar naam te zetten.
2003: Nicole Bulk
Nog het meest tot haar eigen verrassing werd Nicole Bulk gekozen tot de beste Haarlemse sportvrouw van 2003. Ze werd drie keer nationaal kampioene. Zelf vond de in Hengelo geboren kanovaarster niet dat ze geweldig had gepresteerd. De jury dacht daar heel anders over. Nicole Bulk behoort sinds de midden jaren negentig tot de nationale top. Internationaal is ze sindsdien één van de weinige Nederlandse vaarsters die een rol van betekenis speelt. In 1995 won ze tijdens het EK marathon de zilveren plak, een jaar later op dat onderdeel gevolgd door het brons op het WK. Daarna viel ze tijdens de diverse EK’s en WK’s op de sprint (500 en 1000 meter) net buiten de prijzen. In 2001 werd ze tot drie maal toe zesde op EK’s en WK’s.
Archief sportman van het jaar
2018: TYRON LARDY
Tyron Lardy hangt in 2019 voor de tweede keer met zijn portret aan de buitenmuur van het Kennemer Sportcenter. De karateka van Kenamju, geboren in 1996 in Haarlem, is net als twee jaar geleden gekozen tot sportman van het jaar van zijn woonplaats.
Lardy dankt zijn uitverkiezing onder meer aan zijn derde plaats tijdens het Europees Kampioenschap in Servië en zijn overwinning in de World Cupwedstrijd in Spanje. Lardy liep als klein kind al rond bij de karateka’s van Kenamju.
Zijn hele leven is René Oerlemans zijn trainer geweest. Het talent moest als tiener wel een dip overwinnen. Hij voelde zich onzeker, dacht dat hij de top niet kon halen en won weinig. ‘Ik bakte er destijds niets van.’ Hij twijfelde of hij wel moest doorgaan met zijn sport. Maar Oerlemans behield altijd het vertrouwen in zijn pupil. Op zijn veertiende kwam de omslag. Lardy ging serieus en hard trainen, waardoor zijn talent kwam bovendrijven.
De Haarlemmer, bijna twee meter lang, beoefent binnen het karate de discipline kumite. ‘Daarbij gaat het om de strijd tegen elkaar. Het komt niet alleen op kracht, maar ook op tactiek aan. Het is net schaken. Je moet zien je tegenstander een stap voor te zijn.’
Zijn doel is om in 2020 in Tokio deel te nemen aan de Olympische Spelen. Karate maakt dan voor het eerst onderdeel uit van het olympisch programma. ‘Dit jaar staat volledig in het teken van mijn plaatsing voor de Zomerspelen. Dat zal een heel zwaar karwei worden, maar ik ga er uiteraard alles aan doen om Tokio te halen’, aldus Lardy die de studie wis- en natuurkunde volgt.
2017: Frank de Wit
Frank de Wit (1996) dankt zijn uitverkiezing als Sportman van het jaar 2017 aan zijn overwinningen in de Grand Slams van Parijs en Abu Dhabi in de klasse tot 81 kilo. Ook werd de Heemskerker, die lid is van Kenamju, in 2017 voor het eerst nationaal kampioen (tot 90 kg).
Frank de Wit begon al op zijn vijfde met judo. Hij grossierde vanaf zijn twaalfde in titels, medailles en prijzen. In 2015 brak hij internationaal door met brons in de Grand Slam van Parijs, één van de belangrijkste judotoernooien ter wereld. In 2015 werd hij ook wereldkampioen bij de junioren. Een jaar later was De Wit als 20-jarige in Rio de Janeiro de jongste Nederlandse judoka ooit die aan de Olympische Spelen meedeed. Helaas voor hem liep het evenement op een teleurstelling uit. Al in de eerste ronde zat het olympisch toernooi er voor hem op.
In Parijs en Abu Dhabi bewees De Wit in 2017 zijn klasse. Hij rukte op naar de eerste plaats op de wereldranglijst. Het WK in Boedapest verliep minder goed. De Wit werd in de herkansingen uitgeschakeld na een onreglementaire beenworp van zijn Mongoolse opponent Uunganbaatar Otgonbaatar. Protest van coach Benito Maij haalde niks uit. De Wit kreeg twee maanden later zijn revanche in Abu Dhabi, waar hij in de finale van de Grand Slam de Mongoolse judoka wel versloeg.
2016: Tyron Lardy
Daniël Sabanovic was in 2006 de laatste karateka die de Haarlemse sportman van het jaar werd. Precies tien jaar later is die eretitel in handen gekomen van karateka Tyron Lardy. Hij lost Henk Grol af als Haarlems sportman van het jaar. Dat werd Lardy op basis van uitstekende prestaties in 2016. Hoogtepunt voor Lardy – lid van Karate Kenamju – was zijn Europese titel in de categorie tot 21 jaar, die hij in het begin van het jaar op 19-jarige leeftijd behaalde in Limassol (Cyprus).
Lardy liep als klein kind al rond bij de karateka’s van Kenamju. Zijn hele leven is René Oerlemans zijn trainer geweest. Het talent moest rond zijn veertiende wel een dip overwinnen. Hij voelde zich onzeker, dacht dat hij de top niet kon halen en won weinig. Hij twijfelde of hij wel moest doorgaan met zijn sport. Maar Oerlemans behield altijd het vertrouwen in zijn pupil.
Toen hij zijn twijfels had overwonnen, kwamen de prijzen ook voor de karateka, die weet wat hard trainen is en gedisciplineerd leeft. In 2015 veroverde Lardy brons tijdens het jeugdwereldkampioenschap in Jakarta. In de Karate-do Bond werd hij in 2015 gekozen tot beste sportman van het jaar. Na zijn successen in 2016 heeft Lardy twee grote doelen. In 2017 – een jaar voor hij verplicht overstapt naar de senioren – wil hij zijn laatste kans grijpen om jeugdwereldkampioen te worden. En in 2020 hoopt hij erbij te zijn als karate voor het eerst onderdeel is van de Olympische Spelen.
2015: Henk Grol
Kenamju-clubgenoten Henk Grol en Dex Elmont verdelen onderling de laatste vijf jaar de titel ‘Haarlems sportman van het jaar’. Dex Elmont won de verkiezing in 2011, 2013 en 2014. Henk Grol loste Elmont weer af in 2015. Het was de vierde keer dat Grol tot Haarlems beste sportman werd gekozen. Eerder was hij nummer één in 2008, 2009 en 2012. Hindrik Harmannus Arnoldus Grol (geboren op 14 april 1985 in Veendam) dankte zijn laatste titel in de klasse tot 100 kilo in de eerste plaats aan zijn Europese titel, in juni behaald in Bakoe. Het was de tweede keer – na 2008 – dat de judoka Europees de beste was. Helaas voor Grol had hij later in 2015 geen succes op het WK. Hij ging al in zijn eerste wedstrijd onderuit tegen de Japanner Ryunosuke Haga.
Grol zet alles op alles om dit jaar de kroon op zijn werk te zetten in Rio de Janeiro. Hij gaat voor goud tijdens de Olympische Spelen. Acht jaar terug pakte Grol brons in China. Na die medaille ging hij in 2012 naar Londen voor goud. Hij zou ermee in een illuster rijtje komen van Nederlandse judoka’s die in de olympische geschiedenis hebben gewonnen: Anton Geesink, Willem Ruska en Mark Huizinga. Helaas voor Grol ging het in de maanden voor de Zomerspelen in Londen mis met zijn voorbereiding. Hij kreeg last van een ontstoken slijmbeurs, een knie- en teenblessure. Vier weken voor de start in Londen scheurde hij ook nog eens zijn grote teen. Die tegenslagen beperkten hem tijdens de trainingen.
Goud zat er niet in, maar ondanks al het lichamelijke leed wist Grol – drie keer tweede op een WK – beslag te leggen op het brons. Dat mag gezien het getob in de aanloop naar Londen een prestatie van formaat worden genoemd. In 2008 vervloekte Grol het brons, in 2012 koesterde hij de medaille. Nu droom hij van goud.
2014: Dex Elmont
Dex Elmont (geboren op 10 januari 1984 in Rotterdam) is voor de derde keer in zijn judocarrière uitgeroepen tot Haarlems sportman van het jaar. In 2011 en 2013 was hij ook al de beste. Helaas kon Elmont de prijs op 2 december niet zelf in ontvangst nemen in de Gravenzaal van het Stadhuis omdat hij op dat moment voor wedstrijden in Japan verbleef. Elmont liet in de uitverkiezing de andere genomineerden Henk Grol en Marcel Schouten achter zich.
Elmont verdiende zijn derde Haarlemse ereprijs vooral aan de Europese titel (zijn eerste) die hij in april in Montpellier binnensleepte. Ook stond hij dit jaar op de eerste plaats van de wereldranglijst. Toch was het niet alleen jubel voor de student medicijnen. Zo werd hij als favoriet voor de wereldtitel in het Russische Tsjeljabinsk snel uitgeschakeld.
Judo is er bij Dex en zijn broer Guillaume Elmont (Haarlems sportman in 2005) met de paplepel ingegoten. Hun vader Ricardo was immers ook judoka en namens Suriname deelnemer aan de Olympische Spelen van 1976. Dex won ooit brons op de jeugd Olympische Spelen. Om nog beter en sterker te worden stapte hij aan het begin van deze eeuw over naar Kenamju. In 2003 werd hij Europees juniorenkampioen.
De Olympische Spelen van 2008 in Peking liepen op een teleurstelling uit. De student geneeskunde werd in de tweede ronde uitgeschakeld. Daarna nam Dex – tegenwoordig inwoner van Haarlem – een belangrijke beslissing: hij stapte over van de klasse tot 66 kilo naar de klasse tot 73 kilo. Hij hoefde daardoor niet meer steeds af te vallen voor grote toernooien om aan de gewichtlimiet te voldoen. Hij voelde zich veel beter thuis in de hogere klasse. Het leidde tot zilver op het EK van 2009. Die plak behaalde hij ook op het WK in 2010 en 2011. Dit jaar won hij de Grand Slam in Moskou en was in november de beste tijdens de Grand Prix in Amsterdam.
2013: Dex Elmont
Ook in 2011 was Dex Elmont nummer één. Jurgen Wielart (atletiek) en Marcel Schouten (langeafstandszwemmen) waren de andere twee genomineerden, die in de slotronde met Elmont om de titel streden. Judo is er bij Dex Elmont (geboren op 10 januari 1984 in Rotterdam) met de paplepel ingegoten. Zijn oudere broer Guillaume is eveneens een topjudoka. Hun vader Ricardo was namens Suriname deelnemer aan de Olympische Spelen van 1976. Dex won ooit brons op de Jeugd Olympische Spelen. Om nog beter en sterker te worden stapte hij aan het begin van deze eeuw over naar Kenamju. In 2003 werd hij Europees juniorenkampioen.
De Olympische Spelen van 2008 in Peking liepen op een teleurstelling uit. Hij werd in de tweede ronde uitgeschakeld. Daarna stapte de Haarlemmer over van de klasse tot 66 kilo naar de klasse tot 73 kilo. Hij hoefde daardoor niet meer steeds af te vallen voor grote toernooien om aan de gewichtlimiet te voldoen. Het leidde tot zilver op het EK van 2009. Die plak behaalde hij ook op het WK in 2010 en 2011. Tijdens de Olympische Spelen van Londen (2012) was Elmont net niet goed genoeg voor een podiumplek. In 2013 won Dex Elmont brons op het WK in Rio de Janeiro. Daarnaast werd hij het afgelopen jaar tweede tijdens de World Masters in Rusland en was hij derde op het prestigieuze Tournoi de Paris.
2012: Henk Grol
Het is voor de derde keer dat de judoka van Kenamju de prijs sportman van het jaar heeft gewonnen. Grol dankt zijn uitverkiezeng aan zijn bronzen plak tijdens de Olympische Spelen in Londen. Na zijn bronzen medaille in 2008 (China) ging Grol (in 2009 en 2010 de nummer twee van de wereld) naar Londen voor goud. Hij zou ermee in een illuster rijtje komen van Nederlandse judoka’s die in de olympische geschiedenis hebben gewonnen: Anton Geesink, Willem Ruska en Mark Huizinga. Helaas voor Grol ging het in de maanden voor de Zomerspelen in Londen mis met zijn voorbereiding. Hij kreeg last van een ontstoken slijmbeurs, een knie- en teenblessure. Vier weken voor de start in Londen scheurde hij ook nog eens zijn grote teen. Die tegenslagen beperkten hem tijdens de trainingen.
Goud zat er niet in, maar ondanks al het lichamelijke leed wist Grol beslag te leggen op het brons. Dat mag gezien het getob in de aanloop naar Londen een prestatie van formaat worden genoemd. In 2008 vervloekte Grol (geboren op 14 april 1985 in Veendam) het brons, ditmaal koesterde hij de medaille.
2011: Dex Elmont
De in Haarlem woonachtige judoka Dex Elmont (geboren 10 januari 1984 in Rotterdam) wist in 2011 de Grand Slam judo in Moskou en de Grand Prix in Amsterdam op zijn naam te schrijven. Daarnaast veroverde hij een zilver medaille op het wereldkampioenschap van 2011 in de klasse tot 73 kilo, waarmee hij zijn prestatie van het jaar daarvoor evenaarde.
Het was de tweede maal dat Elmont werd genomineerd voor de titel sportman van het jaar. In 2010 ging de titel echter naar schaatser Simon Kuipers. In 2011 was het wel raak, waarbij hij twee clubgenoten van KenAmJu achter zich wist te laten: Henk Grol en zijn eveneens genomineerde broer Guillaume. De prijs werd op dinsdag 6 december 2011 overhandigd aan zijn vrouw Nalini. Dex kon zelf niet aanwezig zijn in verband met een verblijf in Japan. Wel sprak hij de zaal door middel van een filmpje toe.
2010: Simon Kuipers
De geboren Haarlemmer Simon Petrus Kuipers (9 augustus 1982) werd in 2010 sportman van het jaar. Hij dankte deze uitverkiezing onder meer aan zijn zilveren medaille op het NK afstanden op de 1.000 meter en voor zijn bijdrage aan de bronzen medaille in de ploegenachtervolging op de Olympische Winterspelen in Vancouver.
Kuipers kon vanwege een trainingskamp in Italië niet op het gala aanwezig zijn, maar dankzij een skypeverbinding maakte hij zijn uitverkiezing live mee bedankte hij de Haarlemmers hartelijk voor deze eer.
2009: Henk Grol
Na zijn eerdere uitverkiezing in 2008, werd Henk Grol in 2009 voor het tweede jaar op rij de Haarlemse sportman van het jaar. De in Veendam geboren Grol (14 april 1985) woont in Haarlem en is lid van judovereniging Kenamju. In 2009 werd Henk Grol tweede in zijn gewichtscategorie (tot 100 kilogram) bij zowel de Europese Kampioenschappen in Rotterdam als op de Wereldkampioenschappen in Tblisi (Georgië). Bij de Nederlandse Kampioenschappen in Nijmegen weet hij het goud in de wacht te slepen.
2008: Henk Grol
Een gouden jaar voor Henk Grol. De judoka wist niet minder dan driemaal de eerste plaats te veroveren op een internationaal toptoernooi. Zowel de Europese kampioenschappen in Lissabon, als de Wereldbeker in Wenen én de Super Wereldbeker in Hamburg waren een prooi voor Grol.
Daarnaast wist Grol, na een stevige concurrentiestrijd met Elco van der Geest, deelname aan de Olympische Spelen in Peking te bereiken. Daar moest hij in de halve finale zijn meerdere erkennen in Askhat Zhitkeyev, maar wist hij wel beslag te leggen op de bronzen medaille in zijn gewichtsklasse (tot 100 kilogram).
2007: Ruben Houkes
In 2007 trad Ruben Houkes (8 juni 1979) in de voetsporen van onder meer Anton Geesink en Dennis van der Geest. Houkes werd namelijk als vijfde Nederlander wereldkampioen judo bij de mannen, op het WK in Rio de Janeiro. In zijn gewichtscategorie (lichtgewicht, tot 60 kilo) was hij zelfs de eerste Nederlander die de eerste plaats wist te behalen. In de finale versloeg hij Nestor Chergiani uit Georgië.
Door deze prestatie verzekerde hij Houkes zich van een ticket voor de Olympische Zomerspelen van 2008 in Peking, waar hij beslag wist te leggen op de bronzen medaille. Een ander succes van Houkes in 2007 was het brons bij de Wereldbeker in Rome en zelfs zilver bij de Wereldbeker in Boedapest.
2006: Daniel Sabanovic
Daniël Sabanovic werd meerdere keren genomineerd voor de eretitel ‘sportman van Haarlem’, maar steeds werden anderen gekozen. Tot 2006. De jury was unaniem in haar oordeel. De Hilversumse karateka, die lid is van Kenamju, werd eindelijk uitgeroepen tot sportman van het jaar van Haarlem.
Dat dankte Dani Dynamite, zoals zijn bijnaam luidt, onder meer aan zijn zilveren plak tijdens het WK in de categorie tot 80 kilogram. Sabanovic staat al jaren aan de top in het mondiale karate. De in 1979 in Nederhorst den Berg geboren sportman was al wereldkampioen in 2000. In 2004 en 2005 behaalde hij de Europese titels. Sabanovic heeft twintig Nederlandse titels op zak.
Met het WK-zilver van 2006 was hij tevreden. ‘Vroeger zou ik dan hebben gebaald, omdat alleen goud telde. Maar ik besef nu dat de wereld om mij heen niet stilstaat. Er zijn onbevangen jonge honden opgestaan die er ook wat van kunnen.’
2005: Guillaume Elmont
In 2005 weet Guillaume Elmont (10 augustus 1981) een enorme prestatie neer te zetten door het Wereldkampioenschap Judo in Caïro op zijn naam te schrijven. Hij wordt hiermee de derde Nederlandse winnaar van het WK, na Anton Geesink en Wim Ruska. In de finale verslaat hij Abderahman Benamadi uit Algerije met twee keer Waza-ari, wat gelijk staat aan ippon.
Daarnaast wordt Elmont in 2005 eerste op de Nederlandse kampioenschappen én op de Nederlandse clubkampioenschappen, schrijft hij de Super World Cup in Parijs op zijn naam en komt hij net tekort voor de eerste plaats bij de Super World Cup in Hamburg. Op de Europese Kampioenschappen behaalt Elmont de vijfde plaats. Deze prestaties in 2005 zijn voldoende voor de uitverkiezing als sportman van het jaar in zowel Haarlem als Amsterdam.
2004: Dennis van der Geest
De imposante carrière van judoka Dennis van der Geest (27 juni 1975) kent in 2004 een hoogtepunt, als de Haarlemmer een bronzen medaille weet te pakken op de Olympische Spelen in Athene. Het is de enige podiumplaats van Van der Geest na in totaal drie deelnames aan de spelen (2000, 2004, 2008).
Ook op het EK in Boekarest weet Van der Geest beslag te leggen op de bronzen medaille. In 2004 wordt Van der Geest bovendien, als eerste judoka, voor de tiende (!) keer op rij Nederlands kampioen in zijn gewichtscategorie te veroveren. In de jaren ,’95, ’96 en ’97 is dat de klasse boven 95 kilo, vanaf 1998 boven de 100 kilo.
Van der Geest wordt geëerd met een plekje in de galerij ‘Helden van Haarlem’.
2003: Teun de Nooijer
De uitverkiezing van de eerste Haarlemse sportman van het jaar is een eenvoudige. Hockeyer Teun de Nooijer (22 maart 1976) draait zo’n goed seizoen dat hij door de internationale hockeyfederatie zelfs wordt uitgeroepen tot World Hockey Player of the Year. Zo wint De Nooijer met Nederland de Champions Trophy, die gespeeld wordt in Amstelveen. Op het EK in Barcelona weet de ploeg het podium net niet te halen en moet het genoegen nemen met een vierde plaats.
Ook voor zijn club Bloemendaal speelt De Nooijer erg goed. In de Europa Cup I wordt de derde plaats behaald en in de competitie eindigt de ploeg op de vierde plaats, waarmee zij zich plaatst voor de play-offs om het kampioenschap. Daarin wordt de finale gehaald, maar Amsterdam is over twee wedstrijden te sterk voor De Nooijer en de zijnen. Wel wordt De Nooijer uitgeroepen tot beste speler van de hoofdklasse. Die titel weet hij in totaal negen keer te veroveren in zijn imposante carrière.
