‘Nooit denken dat je onmisbaar bent’, zegt Peter Jager bij zijn afscheid als voorzitter van Société Pim Mulier. Toch zullen ze hem gaan missen bij de Société, waar de markante Jager vanaf de oprichting in 2003 voorzitter was. 

‘er moet meer getimmerd worden’
Jager is sinds 1974 actief geweest als sportbestuurder, voornamelijk bij honk- en softbalclub Kinheim. Maar ook onder meer de Stichting Sportinitiatieven Haarlem en de Commissie van Beroep van de Koninklijke Nederlandse Basketbal en Softbal Bond konden op zijn inzet rekenen. Veelal trad hij op als voorzitter. ´Of ik een goede voorzitter ben geweest, moeten anderen beoordelen. Maar ik ben geen goed bestuurder, want ik heb te weinig geduld om urenlang te kunnen praten. Kijk, je hebt mensen die timmeren en mensen die over timmeren praten. Meestal wordt er te veel gepraat, terwijl er meer getimmerd moet worden.’

Nu Jager de leeftijd van zeventig jaar heeft bereikt, legt hij zonder moeite al zijn bestuursfuncties neer. ‘Ik heb zoveel interessante mensen ontmoet en met topbestuurders samen mogen werken. Willem Oosterhof, om er maar eentje uit te plukken. Of Kitty van Gilst, de enige vrouw met wie ik in al die jaren in een bestuur heb gezeten. Ik begrijp niet waarom het zo moeilijk is om mensen voor een bestuur te krijgen. Je doet jezelf echt tekort door dat niet te doen. Mijn bestuurswerk heb ik altijd als een voorrecht ervaren. Nu is het tijd om nieuwe mensen een kans te geven. Genoeg is genoeg.’

schot in de roos
Terugblikkend op de tien jaar dat hij de Société heeft gediend, somt Jager louter hoogtepunten op. ‘Ik leg nooit de nadruk op wat mis gaat. Wat blijft hangen, zijn de dingen die goed gaan. Na tien jaar kun je vaststellen dat de Société een schot in de roos is geweest. In deze tijd is er, wellicht mede door de afnemende rol van de kerk, een enorme behoefte aan helden. Iedereen heeft recht op een kwartiertje roem, maar het gaat bij de Société om de tijdloze helden. Mensen die twee keer geboren worden: een keer als sterveling en een keer als mythe als hun portret aan het Kennemer Sportcenter wordt opgehangen. En dat gekoppeld aan het talentenfonds, om jonge sporters de kans te geven ook held te worden.’

‘Verder denk ik met veel plezier terug aan de Pim Mulier-lezing, waarvoor we steeds lieden hebben kunnen vinden die in hun discipline echt wat te zeggen hadden: Erica Terpstra, Marcel Sturkenboom, Foppe de Haan… Op mij persoonlijk heeft de lezing van Hein Verbruggen het meeste indruk gemaakt. We hebben samen op Nijenrode gestudeerd, geinig dat je iemand die je zo intensief hebt meegemaakt jaren later als IOC-lid uit kunt nodigen.’

luis in de pels
Hoewel Jager er de man niet naar is om over zijn graf heen te regeren, blijft hij een betrokken volger en zal hij de activiteiten blijven bezoeken. ‘Er waren in het bestuur regelmatig stemmen die het taakveld van de Société breder wilden zien. We zitten nu op een punt waarop je vast moet stellen dat het er niet best voorstaat met de topsport in Haarlem. Het zou zo mooi zijn als Haarlem weer een echte sportstad kan worden, zowel in de breedte- als in de topsport. Wellicht zou de Société daar in de toekomst een rol in kunnen spelen, al is het maar als luis in de pels. Maar dat is aan het huidige bestuur. Wat ik wel vast kan stellen is dit: het instituut Société Pim Mulier staat als een huis. Dat is zeker in deze tijd een zegen.’

Op de foto: Peter Jager met Michael van Praag, die de tiende editie van de Pim Mulier-lezing verzorgde. Foto: Johan Tempelaar