“Het leek vanzelf te gaan,” zegt voormalig topjudoka en Haarlemse Held Jessica Gal (46) over haar indrukwekkende reeks prestaties. Maar liefst viermaal won ze goud op een EK en driemaal brons op een WK. Niet dat het geen enkele inspanning vereiste – integendeel – Gal ging tot het uiterste, altijd. Haar motivatie om de top te bereiken was zo groot dat alles voor de sport moest wijken. Voor Gal sprak dat voor zich. Als kind ging ze liever naar de judoclub dan naar de speeltuin. In haar puberteit verkoos ze training en discipline boven het uitgaansleven. Ze zou immers topsporter worden en topsporters feesten niet, vond de ambitieuze Gal.

Ze plukte al snel de vruchten van haar gedrevenheid. Gal was pas zestien toen ze voor het eerst aan een WK deelnam. En met succes: ze veroverde een bronzen medaille en bewees toen al te behoren tot de wereldtop. Nog geen jaar later won ze goud op het EK. Vele nationale en internationale titels volgden.

Plotseling stond de jonge judoka midden in de schijnwerpers. De overweldigende belangstelling had ze niet zien aankomen, daarvoor was Gal te druk bezig met haar sport. “Ik deed alles vanuit passie, mijn motivatie was puur intrinsiek. De overwinningen gaven mij trots en voldoening, maar ik was niet bezig met status. Al vond ik de aandacht erg leuk. Kinderen vroegen mijn handtekening en zagen in mij een rolmodel. Ik werd ineens gezien als held.”

De Amstelveense club waar ze haar judocarrière begon, was Gal inmiddels ontgroeid. Ze verhuisde naar Haarlem, waar trainer Cor van der Geest naam had gemaakt met zijn judovereniging Kenamju. Gal: “Ik ging op zoek naar sterke tegenstanders en kwam terecht in Haarlem. In de regio was – en is – Kenamju  dé club. Cor van der Geest zorgde voor goede sparringpartners, hij trok veel talent uit de omgeving aan. In Haarlem kon ik verder groeien, voor mijn ontwikkeling als topsporter was Kenamju de belangrijkste plek.”

Vastberaden was ze opgeklommen tot de top van de judowereld. Daar wachtte Gal een nieuwe uitdaging. “Het plezier in de sport was altijd mijn belangrijkste drijfveer, maar op een bepaald moment had ik alles bereikt en moest ik mijn prestatieniveau vasthouden.” Onbewust legde Gal zichzelf een enorme druk op. Verlies was niet langer een optie, een kampioenschap zonder podiumplaats zou onherroepelijk leiden tot hevige frustraties. Gal denkt na, hoe leg je zoiets uit aan een leek? “Het is alsof je een jaar lang hebt gespaard om iets te kopen,” zegt ze dan. “Je hebt zuinig geleefd, alles opzij gezet en aan het eind wordt je geld gejat.”

Op negentwintigjarige leeftijd besloot Gal een punt te zetten achter haar sportcarrière. Ruim veertien jaar had ze haar positie aan de top vastgehouden. Ondertussen voltooide ze ook nog een studie geneeskunde. Met haar universitaire titel en ervaring in de sportwereld kon Gal vrijwel direct aan de slag in een nieuwe functie. Als sportarts; eerst bij het Nederlandse dameshockeyteam en later bij diverse medische instellingen. Met de opgedane ervaring startte ze in 2009 haar eigen medisch adviescentrum voor sporters.

In korte tijd opende ze drie praktijken – waarvan één in Haarlem, naast haar vroegere sportschool Kenamju. Haar tomeloze ambitie, waarmee ze het zo ver had geschopt in de judowereld, typeert Gal ook als ondernemer. “Het is mijn natuur. Ik blijf altijd dromen en bezig met het bereiken van doelen. Het voordeel van die enorme drive is dat ik ook écht veel bereik. Niemand is gek genoeg om zo hard te werken als ik, daardoor won ik wedstrijden en kan ik nu snel groeien met mijn bedrijf. De keerzijde is dat ik nooit helemaal tevreden ben.”

En dus heeft de voormalig topsporter zich een nieuw doel gesteld, misschien wel de grootste uitdaging tot nu toe. “Ik wil mezelf meer plezier gunnen, genieten van het hier en nu. Mijn leven draaide altijd om discipline en de beste worden. Nu merk ik dat plezier en ambitie heel goed samen kunnen gaan.”

Voor de ‘Helden van Haarlem-pagina’ van Jessica Gal: klik hier.